Kelk is een aantrekkelijke struik die de hele zomer bloeit en zijn bladeren laat vallen voor de winter. Er zijn 3 soorten van de kelk: zoete kelk, vruchtbare kelk en Chinese kelk. Maak kennis met de beste variëteiten van de kelk voor teelt in de tuin, en leer meer over de tuinteelt van de kelk en of het mogelijk is om de kelk zelf in de tuin te reproduceren .
Geurende koepel - Calycanthus floridus
Foto genomen in de tuin van de auteur
Als iemand op zoek is naar originele planten die een echte decoratie voor een eigen tuin of perceel kunnen worden, moet hij zeker op zoek gaan naar een calycanthus ( Calycanthus sp. ). De meeste kelken komen uit de zuidelijke staten van de VS, slechts één soort - de Chinese kelk - groeit in de bossen van China. Dit geslacht van planten in onze tuinen vertegenwoordigen slechts drie soorten middelgrote struiken die zelden worden aangetroffen, en naar mijn mening de grotere ontwikkeling waard zijn: kielichowiec geurig , kielichowiec vruchtbaar en de reeds genoemde kielichowiec Chinees .
Interessante kelkgeur
De schors en het hout van alle soorten kelk die in onze tuinen worden gekweekt, geven een zeer aangename geur af, die doet denken aan kamfer met een vleugje kruiden, die al sinds mensenheugenis wordt gebruikt om gerechten op smaak te brengen door de inheemse bevolking van Noord-Amerika. Ook de bladeren en zelfs de wortels van de plant ruiken minder intens. Dit is een groot voordeel, want woelmuizen vermijden kelken met een brede ligplaats, dankzij hun afstotende geur.
Waarschuwing! Een alkaloïde, calicatine, dat giftig is voor mensen, is aangetroffen in de zaden van de kelk, dus als onze kinderen elke plant die in de tuin groeit graag willen proeven, moeten we afzien van het planten van de kelk op het perceel.
Hoe bloeit de kelk?
De bloemen van alle soorten kelk ontwikkelen zich systematisch van mei tot het vroege najaar, maar de grootste bloei vindt plaats in juni en het eerste decennium van juli. Na bestuiving ontwikkelt de plant kleine, bruine vruchten die geen grotere decoratieve waarde vertegenwoordigen, maar levensvatbare zaden bevatten die nuttig zijn voor het uitbreiden van de verzameling kelken op ons perceel.
Waar cupcakes planten?
Alle kelkbomen zijn perfecte metgezellen voor heesters, heesters, varens en vaste planten. Ze zien er ook prachtig uit als ze in de hoeken van de tuin worden geplant, onderhouden in een naturalistische stijl.
Kelk - soorten en variëteiten
De meest voorkomende soort is de geurige kelk ( Calycanthus floridus ). Deze struik wordt 1,5 tot 2 m hoog en het blad is mooi glanzend. Het produceert volle bloemen, 5 cm in doorsnee, roodbruin, erg mooi en intens geurend. Hun geur is te vergelijken met die van rijpe appels of pruimen. Tijdens warme dagen is de geur zo sterk dat je hem al kunt ruiken vanaf een afstand van enkele tientallen meters - één bloeiende plant in twaalf jaar kan zijn aroma aan het hele landgoed geven. Jonge bladeren en scheuten zijn bedekt met fijn haarvilt, wat ook een interessante versiering van de plant is.
De tuinvariëteit van deze soort is erg aantrekkelijk - de geurige koepel 'Purpureus' . Deze struik wordt gekenmerkt door een langzamere groei en meer uitbundige bloei dan de soort. Het belangrijkste verschil zijn echter de bladeren. Bij 'Purpureus' zijn de bladeren groter, licht gerimpeld en donkergroen aan de bovenzijde en duidelijk blauwachtig paars aan de onderzijde. In de herfst verkleuren ze naar een aantrekkelijke oranjebruine kleur.
Geurige beker - een zich ontwikkelende bloem en een andere nog in de knop
Foto I.Sáček, publiek domein, bron: Wikimedia Commons
Een andere soort - kielichowiec vruchtbaar ( Calycanthus fertilis ) - is al een sterk vertakte struik van dezelfde basis, die in onze klimatologische omstandigheden ongeveer 2,5 meter hoog wordt en daarom ook perfect geschikt is, zelfs voor kleine tuinen. Als de lente in volle gang is, ontwikkelt het snel zijn donkergroene bladeren, gevolgd door paarse spinnen van bloemen die aan de uiteinden van de scheuten worden geplaatst. Een enkele bloem heeft een diameter tot 5 cm en is geurloos, maar gaat op koude nachten ongeveer 3 weken mee, dus het is een duurzame decoratie van elke tuin.
De vruchtbare kelk leverde enkele interessante tuinvariëteiten op, die binnenkort wellicht zullen opduiken in het aanbod van grotere kwekerijen die plantmateriaal leveren aan de binnenlandse markt. Het is de moeite waard om hier allereerst de vruchtbare kelk 'Nanus' te vermelden - laag, een struik van slechts iets meer dan een meter hoog, met gelijkmatig groene bladeren, en ook de vruchtbare 'Lusławice' - een zaailing die per ongeluk is gevonden in het arboretum in Lusławice, gekenmerkt door vurige rode bloemen.
De Aziatische calycanthus ( Calycanthus chinensis ) komt veel minder vaak uit Azië . Deze soort verschilt qua gewoonte of groeisnelheid niet van de geurige kelk, maar produceert puur witte bloemen, wat het een echte traktatie maakt voor liefhebbers van deze planten.
Kelk - teelt in de tuin
De teelt van de kelk kan het beste gebeuren op een zonnige of licht beschaduwde plek en goed beschut tegen ijzige winterwinden. Deze plant wordt begunstigd door vruchtbare, vochtige grond en de jaarlijkse aanvoer met goed verdeelde mest of volwassen compost. Het mulchen van de grond rond de stam zal zeker bijdragen aan een betere groei van de kelk. De mulch voorkomt niet alleen de groei van onkruid, maar houdt vooral het substraat gelijkmatig vochtig.
Hoewel oudere planten zelden het slachtoffer worden van koude winters, moeten vers geplante kelkstruiken de basis bedekken met een hoop aarde en de scheuten bedekken met matten - vooral in streken van het land met strenge, lange winters. Bij bevriezing van de bovengrondse delen regenereren de planten mooi, waardoor verliezen binnen 2 - 3 seizoenen worden gecompenseerd.
Gewasbescherming tegen winter, vorst en wind
Wanneer koudere dagen komen en de herfst nadert, is het vooral belangrijk om tuinplanten te beschermen tegen winter, vorst en wind. Zeker als we planten telen die gevoelig zijn voor lage temperaturen. Sommige planten die in containers worden gekweekt, moeten tijdens de winter in gesloten ruimtes worden verborgen. Planten die in de grond zijn geplant, kunnen echter niet worden verplaatst. Dus hoe ze te beschermen tegen de winter, vorst en vrieswinden. Meer...
Kelk - reproductie
De reproductie van kelken is mogelijk door zaden te zaaien, gelaagdheid en kruidachtige stekken.
In het geval van kelken is het zaaien van zaden de enige zekere reproductiemethode om meer jonge planten in amateuromstandigheden te verkrijgen. We verzamelen de zaden van de kelk wanneer de vruchten beginnen te drogen en worden onmiddellijk in een kattenbak of potten gezaaid, kieming vindt plaats na twee weken en duurt tot de herfst. Als om de een of andere reden de zaden niet onmiddellijk na de oogst zijn gezaaid, moeten ze in de herfst worden gezaaid door natuurlijke stratificatie - ze zullen pas de volgende lente ontkiemen na natuurlijke overkoeling tijdens de winter. Zaailingen moeten 3-4 jaar worden gekweekt voordat we de eerste bloemen krijgen.
Kelk - een vrucht met zaden erin
Foto Rob Hille, publiek domein, bron: Wikimedia Commons
Als we slechts één of twee posterieure exemplaren willen verkrijgen, kunnen we in juni een regelmatige laagvorming maken, waarbij we de onderste scheuten bedekken met vochtige humusgrond. Om de groei van nieuwe wortels te versnellen, kunnen we de scheut strak omwikkelen met roestvrijstalen draad of een incisie maken tot aan het hout en er kruiselings een tandenstoker in drukken zodat de wond niet te snel geneest. Lagen kunnen alleen in de lente van het volgende jaar van de moederplant worden gescheiden. Voor eigenaren van kassen of folietunnels blijft een moeilijkere reproductiemethode bestaan, namelijk door kruidachtige stekken die in juni van planten zijn gehaald en onder afdekkingen worden geroot in omstandigheden met een hoge lucht- en substraatvochtigheid.
Gwidon
